Սիրտս՝ կտոր-կտոր, Արցախով մեկ շաղ է եկել...տխրության մեջ ծիծաղում, ծիծաղի մեջ արնաքամ է լինում ու շշնջում. «Մի՛ արեք, մարդի՛կ, մի ուրացեք հայե՛ր...զոհվածների մեծ մասի վերջին նկարը դպրոցական վերջին զանգի նկարն է: Չհասցրին ապրել... միգուցե անցակետում կանգնածը, ում ՀԱՅԿԱԿԱՆ ԱՆՁՆԱԳԻՐ եք պարզում, հենց նա՞ է սպանել...»:

Ոչ ոք չի պահանջում, որ Հայաստանի իշխանությունը բանակցի Արցախի փոխարեն, ոչ ոք չի ասում, որ Հայաստանը մանդատ ունի Արցախի անունից բանակցելու և նրա փոխարեն կարգավիճակ հստակեցնելու համար:

Թող արտառոց չթվա՝ այսօր ինձ առավել մտահոգում է ՀՀ կացությունը, քան Արցախի: Շրջափակված մեր փոքրիկ երկրում մարդկանց ճնշող մեծամասնությունը միաբան է ազգային ու պետական հարցերում, աներկբա ապավինում է հայկական արժեքներին ու ոգուն, դավանում է հայոց հավաքականության ու պետական միասնականության գաղափարը, հետամուտ է ինքնորոշման իրավունքի իրացմանը, մերժում է ոխերիմ թշնամու թելադրած պայմանները և գործակցությունը նրա հետ՝ դրա մեջ տեսնելով իր գոյությանը սպառնացաող կործանարար վտանգ:

Վերջին 3 օրերին ադրբեջանական քարոզչական մեքենան կրկին ակտիվացել է` դրսևորվելով երկու ուղղություններով:

Մեկ շաբաթ առաջ մենք մեկնարկ տվեցինք «Հայաքվե» քաղաքացիական օրենսդրական նախաձեռնությանը, որի նպատակն է օրենքի ուժով արգելափակել Արցախի հանձնումը թշնամուն։

Հասկանալի է, որ վերջինիս նպատակները լուրջ են: Հասկանալի է նաև, որ նպատակներին հասնելու համար Բաբայան Սամվելին իշխանություն է անհրաժեշտ:

1915 թվականին ամբողջ աշխարհը ազդակներ էր ուղարկում հայերին , որ երիտթուրքերը պատրաստվում են ցեղասպանության։

Հայաստանի Հանրապետության վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի այսօրվա մամլո ասուլիսում կատարված հայտարարությունը, որի մեջ նա վերահաստատել է իր պատրաստակամությունը՝ Արցախը ներառելու Ադրբեջանի կազմում, խիստ վրդովմունք ու զայրույթ է առաջ բերել Արցախի Հանրապետությունում։

Ես չեմ հիշում, որ Վիշիի կառավարության ասածը, Անրի Ֆիլիպ Պետենի ասածը պարտիզանները կամ Դը Գոլը այդքան լուրջ քննարկեին։

Բրյուսելյան հանդիպումը և դրան հետևած հայտարարությունները փաստում են, որ Արցախն Ադրբեջանին բռնակցելու, նրա ժողովրդի կամիքին հակառակ թշնամուն հանձնելու ծրագրերը արագ մոտենում են իրականացման փուլին, և Հայաստանի գործող իշխանությունը, գիտակցելով իր արագ անկում ապրող վարկանիշը, ծայրահեղ շտապում է այն ամեն գնով ավարտին հասցնել։